اگر شما هم پول نقد دارید و می خواهید با چند کشور برتر برای اقامت از طریق سرمایه گذاری آشنا شوید با ما همراه شوید تا ۷ کشور خوب را با بودجه و سرمایه تان معرفی کنیم.
همچنان که کشورهای خاور میانه و اروپا با هجوم پناهندگان درگیر هستند و ایالات متحده در مورد اصلاح قانون مهاجرت به بحث می‌پردازد، پادشاهی نفت خیز کویت راه‌حلی غیرمعمول را برای مشکلی مشابه پی می‌گیرد. این کشور ماه گذشته اعلام کرد به ده‌ها هزار تن از مردم بدون تابعیتِ قبایل عشایری بیدون خدمات شهروندی ارائه می‌دهد—اما نه شهروندی کویت.
در عوض، کویت برنامه‌ریزی کرده است تا به ملتِ محروم جزیره‌‌ی افریقایی کومورو—صدها مایل دورتر—پول بدهد تا به شهروندان عرب بدون تابعیت کویت امتیاز شهروندی بدهد. طبق گفته‌ی الجزیره، بر اساس این قرار، شهروندان جدید کومورو اجازه خواهند داشت در کویت بمانند، جایی که در آن از مزیت آموزش رایگان، مراقبت پزشکی و فرصت‌های شغلی بهره خواهند برد.
این معامله به دلیل لایحه‌ی شهروندی اقتصادی کومورو، تصویب شده در ۲۰۰۸، شدنی است که به کشور اجازه می‌داد ملیتش را به خارجی‌ها بفروشد. کومورو در مورد طرح کویت اظهار نظری نکرده است، و به صورت علنی هم قیمت ملیت را برای هر فرد اعلام نکرده است.
اما انگیزه‌ی این کشور جزیره‌ای نسبتا روشن است: طبق گزارش سازمان غیرانتفاعیِ Freedom House، کومورو ممکن است تا کنون ۲۰۰ میلیون دلار از فروش ملیت به شهروندان کشورهای حوزهی خلیج فارس درآمدزایی کرده باشد—پولی که رییس‌جمهوری سابق این کشور، احمد عبداله سامبی، متهم به سوء استفاده از آن شده بود. جزییات این مورد سطحی است، اما آنها به وجود برنامه‌ی بزرگ‌تری برای فروش گذرنامه به کشورها یا افراد مختلف دیگر اشاره کرده‌اند.
برای وزارت کشور کویت، طرح کومورو می‌تواند راه‌حلی برای یک درگیری طولانی مدت بین بیدون و دولت آنها باشد. برای دهه‌ها، حدود ۱۰۰۰۰۰ عضو قبیله‌ی بیدون ادعا کرده‌اند که شهروند کویتی هستند؛ دولت کویت آنها را مهاجران غیرقانونی می‌داند.
اما گروه‌های حقوق بشر می‌گویند که این ایده‌ی بسیار بدی است: به عنوان شهروندان یک کشور خارجی، آنها متذکر می‌شوند، عرب‌های بیدون حقوق کم‌تری نسبت به زمانی که بی‌تابعیت بودند دارا هستند. انتظار می‌رود کنوانسیون ۱۹۵۴ سازمان ملل در رابطه با وضعیت اشخاص بی‌تابعیت از طرد و به حاشیه رانده شدنِ آدم‌های بی‌تابعیت جلوگیری کند، و از ملت‌ها می‌خواهد که برای آنها اسناد هویتی و مسافرتی صادر کنند. کویت ترجیح می‌دهد از چنین الزاماتی اجتناب کند.
به هر صورت، اگر طرح کویت خوب پیش برود، کومورو نخستین کشوری خواهد بود که به طور اساسی شهروندی یا تابعیت را به عنوان وسیله‌ای برای تقویت خزانه‌ی کشور فروخته است.
مطلب مرتبط: گزارش شاخص رفاه : ۲۶ مرفه ترین کشور دنیا
کشورهای بسیاری اقامت را بهانه می‌کنند تا سرمایه‌گذاران خارجی را جلب کنند، هرچند آنها مستلزم مبالغ زیادی پول هستند و کسب مجوزها دشوار است. در میان کشورهایی که چنین برنامه‌هایی را پایه‌گذاری کرده‌اند کشورهای استرالیا، بلژیک، اسپانیا، سنگاپور، بریتانیا، پرتغال، و همین‌طور ایالات متحده حضور دارند.
کشورهای زیر این فرآیند را به طور خاصی ساده کرده‌اند، و بعضی حتی شهروندی کامل را پیشنهاد می‌دهند—اگر به آب‌های گرم و سواحل سفید اشاره نکنیم.
با این ۷ کشور که می توانید اقامت از طریق سرمایه گذاری دریافت کنید بیشتر آشنا شوید
۱. مجارستان
طبق نظر رویترز، در ۲۰۱۲، قانون‌گذاران تصحیحی را در قانون مهاجرت اتخاذ کردند که به خارجی‌ها اجازه می‌داد شهروندی سرمایه‌گذاری مجارستان(در مقایسه با اقامت دائم) را به‌دست بیاورند در صورتی که مایل به خرید حداقل ۳۲۲۶۰۰ دلار از ارزش اوراق قرضه ی مختص دولت باشند. برخلاف دیگر کشورهای اروپایی، مجارستان نیازی ندارد که سرمایه‌گذاران مستغلات آن را بخرند یا به لحاظ فیزیکی در مجارستان برای مدت زمان مشخصی حاضر باشند.
برای سرمایه‌گذاران ثروتمند، این ممکن است معامله‌ی پرسودی باشد: مجارستان بخشی از اتحادیه‌ی اروپا است، و هر شهروندی اجازه دازد به دیگر ایالت‌های عضو اتحادیه سفر کند. سود حاصله همچنین می‌تواند به کم کردن بدهی ارزی خارجی کشور، که میلیاردها دلار است، کمک کند به نظر می رسد این کشور برای اقامت از طریق سرمایه گذاری گزینه مناسبی باشد.
۲. مالت
این کشور جزیره‌ای مدیترانه‌ای، در جنوب سیسیل، نیز سعی به استفاده از
عضویت اتحادیه‌ی اروپا برای جذب سرمایه‌گذاران ثروتمند خارجی است، که باید
۱.۵۷ میلیون دلار برای یک حق شهروندی بپردازند. در ۲۰۱۳، مالت اعلام کرد که
حق شهروندی را به بهای ۸۶۵۰۰۰ دلار می‌فروشد، اما بعد از اعتراضات مخالفان
این قیمت را افزایش داد. این تخطی از قانون همچنین به الزامات و
محدودیت‌های دیگری انجامید: شهروندان آتی مالت اکنون لازم است در جزیره
اقامت داشته باشند، و این برنامه ۱۸۰۰ گذرنامه را پوشش می‌دهد.
۳. قبرس
خرید حق شهروندی در قبرس گران‌تر است—۶.۲ میلیون دلار به صورت فردی و ۲.۴۸ میلیون دلار برای کسانی که به عنوان بخشی از یک گروه بزرگ‌تر سرمایه‌گذاری می‌کنند، هرچند قیمت در اصل حتی بالاتر بود و به ۳۴ میلیون دلار بالغ می‌شد. به علت علاقمندی کم، میزان سرمایه‌گذاری مورد نیاز کاهش پیدا کرد.
این برنامه در ابتدا سرمایه‌گذاران روسیه‌ای را هدف خود قرار داده بود که در یک کمک مالی بانک اتحادیه‌ی اروپا برای قبرس گیر افتاده بودند، که در آن بسیاری از خارجی‌ها مبالغ زیادی از سرمایه‌گذاری‌شان را از دست دادند. مدت کوتاهی پس از آن، این کشور الزامات سرمایه‌گذاری شهروندی را برای کسانی که پول نقدشان را از دست داده بودند کاهش داد و به این ترتیب به نظر می رسد قبرس هم برای اقامت از طریق سرمایه گذاری گزینه مناسبی باشد.
۴. دومینیکا
وب‌گاه رسمی دولت دومینیکا راهنمایی برای کسانی که به سرمایه‌گذاری در این کشور و در عوض دریافت حق شهروندی هستند ارائه می‌دهد. متقاضیان فردی می‌بایست ۱۰۰۰۰۰ دلار بپردازند؛ از متقاضیان دارای همسر انتظار می‌رود که ۱۷۵۰۰۰ دلار بپردازند. بر اساس این وب‌گاه همه “باید از شخصیت‌های برجسته باشند”. اما لازم نیست که در حقیقت نیز در داخل این کشور زندگی کنند از این رو به نظر می رسد این کشور برای اقامت از طریق سرمایه گذاری گزینه نسبتا خوبی باشد.
دومینیکا همچنین نیات حقیقی‌اش را از این برنامه پنهان نمی‌کند، که به عنوان یکی از اجزای پرتفوی بسیج سرمایه‌های ملی در امتداد هدف نهایی‌اش از توسعه‌ی ملی توصیف می‌کند. در ۲۰۱۳، دومینیکا بیش از ۵۰۰ میلیون دلار بدهی خارجی داشت.
۵. سنت کیت و نِویس
تقاضای شهروندی برای سنت کیت و نویس، یک کشور دو جزیره‌ای در حوزهی کارائیب، تنها شامل سه صفحه است. از متقاضیان فضاهای خالی درخواست می‌شود تا تقاضانامه را پر کنند با تشریح این که “دلایل‌شان برای شهروندی مورد نظرشان” تنها نیمی از اندازه‌ی “منبع پیشنهادی درآمد” و “درآمد سالانه‌ی تقریبی” است.
شهروندان آتی می‌توانند یا حداقل ۴۰۰۰۰۰ دلار در مستغلات سرمایه‌گذاری کنند یا ۲۵۰۰۰۰ دلار به بنیاد تنوع صنعت شکر کشور اهدا کنند.
مطلب مرتبط: ۱۰ راحت ترین کشور برای گرفتن ویزای شینگن
۶. آنتیگوا و باربودا
برنامه‌ای مشابه در آنتیگوا و باربودا، که در شرق سنت کیت و نویس واقع است، وجود دارد. شهروندان آتی می‌توانند بین سرمایه‌گذاری ۴۰۰۰۰۰ دلاری در مستغلات و یک اهدای ۲۰۰۰۰۰ دلاری خیریه‌ای یکی را انتخاب کنند. BBC گزارش داد مخالفان می‌گویند که این کشور ممکن است مورد استثمار تروریست‌ها یا مجرمان قرار بگیرد. اما نخست وزیر سابق آنتیگوا و باربودا، بالدوین اسپنسر در یک سخنرانی تازه این برنامه را کوبید، و گفت که حق شهروندی آنتیگوا و باربودا از طریق برنامه‌ی سرمایه‌گذاری “برای همه به یک اندازه راحت و آسان نیست.”
مطلب مرتبط: ۱۰ پرجمعیت ترین کشور جهان
۷. گرانادا
این کشور حوزهی کارائیب شهروندان بالقوه را ملزم می‌کند حداقل ۳۱۱۷۵۰ دلار در سهام طیفی از شرکت‌های در حال فعالیت در گرانادا سرمایه‌گذاری کنند. سرمایه‌گذاری مورد نیاز شامل حق‌الزحمه‌های قانونی، دولتی و همچنین گذرنامه‌ای می‌شود. برخلاف بعضی از کشورهای دیگر که تاکید زیادی بر منابع مالی در مفاد تقاضانامه‌شان می‌کنند، گرانادا سرمایه‌گذاران را به کاوش زیبایی‌های گرانادا تشویق می‌کند. در وب‌گاه برنامه‌ی سرمایه‌گذاری، دولت از کشور خود تعریف می‌کند: ” و آه…! جاذبه و حس دوستی این مردمِ بی‌نظیر حسابی فرق دارد! ”